Iedereen gaat op zijn knieën, met zijn hoofd op zijn knieën en de handen van zijn buren vast. Zo maak je samen een kring.
Eerst is het heel stil. Dan begint iedereen stilletjes appelflap te zeggen, steeds opnieuw. Wanneer je allemaal in het zelfde ritme appelflap aan het zeggen bent, begin je het harder en harder te zeggen en kom je ondertussen met de hele groep zachtjesaan en gelijktijdig, in het ritme, recht. Eerst het hoofd, dan de romp, daarna rechtstaan en tenslotte begin je achteruit te gaan. Op het moment dat de cirkel op zijn grootst is (iedereen heeft nog steeds de handen van zijn buren vast), moet appelflap uit volle borst klinken.
Tenslotte ga je de omgekeerde weg: de cirkel krimpt en iedereen gaat weer naar de beginhouding terwijl het bulderende appelflap overgaat in een zacht gefluister tot het op het einde zelfs niet meer hoorbaar is. Je kan dit natuurlijk ook met een ander drielettergrepig woord doen en je kan het dan ook nog op een andere manier uitspreken (alsof je iets niet lukt of kwaad of alsof je het bevel over een peleton soldaten voert).
