Het beste "speel" je dit spel met een even aantal deelnemers. Het kan ook anders maar dan vallen een aantal dingen weg.
Iedereen krijgt 1 potje met andere kleur verf. Iedereen heeft dus iets anders iets (een andere kleur) in handen. Het basismateriaal is wit papier. De rode draad is dat alles (en letterlijk alles) kunst is.
De begeleiding draagt de hele zaak. Bij elk * wordt in principe aan elke deelnemer een nieuw wit blad gegeven.
* Iedereen krijgt de opdracht 4 strepen op het blad te zetten (whatever waar en whatever hoe kort, lang, dik, dun).
Het blad wordt nu naar de linkerbuur doorgeschoven.
Teken 3 strepen. Geef door terug naar links. Teken nu elk 2 ronde vormen. Geef terug door. Teken 3 driehoeken.
* Teken 2 abstracte vormen. Geef de handel door. Teken elk 5 stippen. Geef door. Voeg aan het blad nog 2 strepen. Elk krijgt naar zijn gekregen blad. Maak de tekening af naar je eigen inzicht en goesting.
Geef terug door.
* Teken elk 4 bollen (grote en plaats heeft zoals altijd geen belang. Werk nu samen met 1 van je buren. Jullie leggen per 2 nu de tekeningen op elkaar. Druk goed aan en trek de 2 papieren terug uit elkaar.
Geef jullie bladeren door aan andere mensen. Wat zie je in deze constructie? Maak het kunstwerk terug verder af.
* Neem per 2 één blad. Voeg om beurt een figuur/vorm/letter toe aan de tekening tot je beiden denkt "Dit is het".
* Neem elk terug 1 blad. De begeleiding zet een cassette op waarop hij/zij reeds op voorhand verschillen soorten muziekstukjes (klassiek, hiphop, rock,...) zetten. Wanneer de muziek wordt opgezet, sluiten alle deelnemers de ogen. Op het ritme van de muziek bewegen ze hun penseel voort op het papier. Wanneer een klein stukje met één genre muziek stopt, worden de bladen doorgegeven. Dit herhaalt zich tot alle muziekstukjes aan de beurt zijn geweest.
1 tip: zorg voor korte stukjes anders is men dit vlug beu.
enz.
Variaties
Ik heb dit reeds gedaan met speelclubbers, rakwi's en aspiranten. Bij de kleintjes deed ik meer zotte dingen en minder gecompliceerde oefenigen.
1 ding was over de gehele lijn hetzelfde: iedereen (jong en oud) vond het neig fijn te prutsen met verf zonder dat men één of ander ideaal beeld moest maken. Het mocht eens lelijk, raar, abstract zijn.
